Philippe Grisar

Sinds vorig jaar maak ik af en toe een recensie voor www.klassiekcentraal.be

Ik schrijf mijn recensies zo genuanceerd mogelijk en stoffeer ze vaak met wat achtergrond.
‘Klassieke’ muziek uit de twintigste eeuw en hedendaagse composities zijn vaak vrij onbekend. Vele vrezen voor de ‘wanklanken’ en de kakofonie alsof er vorige eeuw enkel werd geëxperimenteerd met geluid. Dissonanten (wanklanken volgens sommigen) zijn veelal functioneel en ook emotioneel. Net als in het leven geven ze kleur en perspectief.
Melodie, tonen, akkoorden en ritmes werden vrijer (soms strakker) gehanteerd dan pakweg voor het einde van de negentiende eeuw.
Dat is een uitdaging voor de uitvoerders. Soms moet een luisteraar de nieuwe klank-teksturen leren kennen zoals je ook nieuwe smaken kan leren appreciëren.

Hoe dan ook vertrekt een recensie altijd vanuit de unieke ervaring van de schrijver die een -in het beste geval – objectieve beluistering van het concert of cd beoogt.

Soms wordt je van je stoel geblazen door de pracht van een compositie en de treffende uitvoering ervan. Dan wordt een recensie lovend. Dat overkwam me onlangs nog bij de beluistering van de cd van SPECTRA. Een ensemble onder leiding van Filip Rathé dat vooral hedendaagse Belgische composities uitvoert.

Onlangs deelde Klassiek Centraal haar gegeerde Gouden Labels uit (22/6/2014). Spectra kreeg zeer terecht een Gouden Label voor hun cd die werd uitgebracht n.a.v. hun 20 jarig bestaan.

Hieronder vind je een kopij de laatste nieuwsbrief van SPECTRA:

Onze cd ’20 years; for the record’
doet het goed!

Afgelopen zondag (22 juni) ontving SPECTRA een Gouden Label van
Klassiek Centraal, samen met 9 andere laureaten.

> Bekijk hier de volledige lijst

Klassiek Centraal bekroonde ons jubileumalbum, dat we samen met
Klara, De Bijloke, Stad Gent, Provincie Oost-Vlaanderen, de Vlaamse Overheid en
platenlabel Fuga Libera konden realiseren. Eerder al kregen we van Klassiek
Centraal een lovende recensie, waaruit we het onderwerp van deze mail hebben
geplukt.

> Recensie door Philippe Grisar

De cd is nog steeds te bestellen via onze website, maar sinds kort ook bij
Outhere Music online aan te kopen via deze link.

Originele samenwerking tussen muzikanten en een psychoanalyticus:

Goeyvaerts String Trio on Challenge Records

Arvo Pärt’s STABAT MATER & Ivan Moody’s SIMERON

Official release: March 20 2014

Sint Niklaaskerk, Willebroek

Goeyvaerts String Trio: Kristien Roels, Kris Matthynssens and Pieter Stas

Three voices: Zsuzsi Toth, Barnabás Hegyi, Olivier Berten

Liner noters: Philippe Grisar

“Icon, words and music or how a universal language can offer the greatest intimacy”

originele inleiding van de concerten: Philippe Grisar

http://philippegrisar.be/music-matters/index.html

Vandaag zou de grootste Franse antropoloog en filosoof Claude Lévi-Strauss 105 jaar geworden
zijn. Hij werd op 28 november 1908 geboren en overleed, net geen 101 jaar
geworden, op 30 oktober 2009.

Zijn bijdrage aan het moderne denken is van groot belang.
Geïnspireerd door structurele linguistiek (taalwetenschap) van Ferdinand de
Saussure, ontwierp hij de structurele antropologie (de wetenschap die de mens
in al zijn aspecten bestudeerd: cultureel en fysiek of hoe de mens zich in zijn
cultuur tot die cultuur en zijn medemens verhoudt).

Hij werd één van de grote inspirators van het ‘structuralisme’.
Het structuralisme is een theoretisch paradigma
(wetenschappelijk denkkader) dat er van uitgaat dat de elementen van de
menselijke cultuur begrepen dienen te worden vanuit hun relatie met een grotere
omvattende systeem of structuur.

Dit paradigma stelt dat alles wat we doen, denken en voelen,
wordt bepaald door die grotere onderliggende structuur. Dit zorgt er voor dat,
volgens Levi-Strauss de magie niet anders werkt dan de psychotherapie omdat ze
beroep doet op die structuur van de cultuur. En in wezen heeft hij gelijk: soms
lijkt het dat eender wie (een psy, een goeroe, een dokter of een charlatan) ten
minste tijdelijk een therapeutisch effect kan hebben. Maar niet eender wat
werkt voor iedereen. Zo heeft het sjamanisme geen effect als je er niet
(cultureel) in geloofd (en dus geen deel uit maakt van die grotere culturele
structuur).

Het doet denken aan mindfulness.
Dat is een therapeutisch bedoelde meditatietechniek die uit het boeddhisme komt
maar zonder de mystiek en het geloof (en dus op Westerse maat gesneden). Het
werkt… Vooral zolang de groepssessies lopen maar aangezien het geen deel is van
onze culturele structuur, heeft het voor weinig mensen het beoogde lange
termijn effect.

Claude levi-Strauss leefde in Parijs tussen Frakrijks
grootste denkers zoals Satre, de Bauvoir, Camus, Barthes, Foucault, Althusser, Lacan
etc…

Deze grote denker liet ons zeer lezenswaardige werken na.
Zijn boeken “Het trieste der tropen” en “Het wilde denken” zijn meer dan
interessante werken. En één artikel ligt me nauw aan het hart: “L’éfficacité
symbolique” uit 1949. Het is in dit artikel dat hij de parallel trekt tussen de
psychoanalyse en het sjamanisme. Zijn kritiek op de toenmalige psychoanalyse
was zeer terecht en geldt nu nog voor de psychotherapie. De andere grote denker
uit die tijd, Jacques Lacan, maakte van deze kritiek één van zijn uitdagingen. Hij
slaagde erin de psychoanalyse te funderen vanuit zowel de theorie als de
praktijk.

Wat de psychoanalyse zo anders maakt dan de wetenschap, de
magie en bij uitbreiding de psychotherapie is de erkenning van het ‘subject’;
de mens die gegrepen is tussen het zijn, de structuur, en het reële van het lichaam.
Er is geen structuur (Ander) van de structuur (Ander) die het aangevoelde en
werkelijk aanwezige tekort kan repareren… De psychoanalyse beoogt dan niet zozeer het weghalen van het symptoom (wat het wel als effect kan hebben) noch tracht ze de leegte te vullen met een halfslachtige voorgekauwde oplossing. Doorheen het spreken ontdekt het subject a.h.w. zijn of haar unieke structuur en vindt die een eigen oplossing.

Wie meer wil lezen over Lacan’s standpunt t.a.v. Lévi-Strauss kan ik alvast naar (het nog niet in het
Nederlands vertaalde) artikel verwijzen: “ La science et la vérité” van Lacan
(te vinden in de Ecrits, pp. 855-877).

En een mooie weergave van het werk van Lévi-Strauss door
zijn voormalige assistent:

Godelier Maurice, ‘Lévi-Strauss’,
Seuil, Paris, 2013, 592p.

Een korte biografie van Levi-Strauss kan je hier vinden: http://www.ambafrance-nl.org/Claude-Levi-Strauss-100-jaar
of hier: http://vorige.nrc.nl/article2405334.ece

Cultureel woordenboek: http://www.cultureelwoordenboek.nl/index.php?lem=3833

Het artikel “L’efficacité Symbolique” vindt men hier: http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rhr_0035-1423_1949_num_135_1_5632

Even iets voor de muziek!

Hedendaagse klassieke muziek doet velen denken aan kakofonie. Soms is dat ook zo. Maar dikwijls is de eigentijdse muziek heel toegankelijk en zelfs ontroerend schoon.
Alain Craens (°1957) is een Vlaamse componist die in zijn muziek zowel capricieuze deugnieterij kan steken als ontroerende taferelen schrijft die doen denken aan de mijmerende lyriek van Debussy.

Als je eens wil gniffelen bij een stomme film waarvoor de Alain Craens muziek schreef, druk je maar eens op deze link:
http://www.youtube.com/watch?v=Bny3vGOxp_I

Wie wil genieten van de creatie van een gloed nieuw stuk voor een klein orkest kan op 2 november in Sint Niklaas terecht.

VLAAMS SINFONIETTA

2 november 2013, 20u

Crematorium Heimolen

Waasmunstersesteenweg 13,
Sint-Niklaas

Paul Hindemith – Oktet

Alain Craens – Chamber Symphony

Vlaams Sinfonietta

o.l.v. Raf De Keninck

m.m.v. Ann Krijnen, sopraan

Toegang 5 euro

In samenwerking met Warp en SAMWD Sint-Niklaas

“ADHD is een verzonnen ziekte”, beweerde de uitvinder ervan.

In een artikel van Der
Spiegel (02.02.2012) citeert Von
Blech de vader van het ADHD-idee, Leon Eisenberg
(foto). Op zijn 87 jaar gaf hij bezorgd in een interview toe dat nooit had
gedacht dat het zo’n vaart zou lopen met zijn uitvinding. Men legt te veel
nadruk op sterk overschatte genetische invloed terwijl men eerder rekening
dient te houden met de psycho-sociale omgeving van het kind. Reeds in 1968 (toen
in de DSM als: “hyperkinetic reaction of childhood) introduceerde hij voor het
eerst de ‘ziekte’ ADHD die sinds dan een eigen leven is gaan leiden. De idee ‘ziekte’
is steeds blijven hangen met als gevolg dat medicatie tot op heden de meest
populaire vorm van ‘behandeling’ is.

Het was Eisenberg zelf die voor
het eerst medicatie gaf aan moeilijke schoolkinderen als vieruurtje, eerst
dextro-amfetamines (zeg maar speed) en later methylfenidaat (werkzame middel in
Rilatine en Concerta net zoals dextro-amfetamine een opwekkend middel). “En wat
bleek: Het middel veranderde het gedrag; temperamentvolle kinderen werden
volgzaam.”

De rest is geschiedenis.

Philippe Grisar

Hieronder kan u de vertaling
vinden van nog drie paragrafen uit het artikel die Eisenberg zelf aan het woord
laat. Eerst de originele Duitse paragraaf met daaronder mijn vertaling.

Doch ausgerechnet der wissenschaftliche Vater von ADHS hat die
Explosion der Verschreibungen mit wachsendem Entsetzen verfolgt. Leon Eisenberg
übernahm später die Leitung der Psychiatrie am renommierten Massachusetts
General Hospital in Boston und wurde zu einem der bekanntesten Nervenärzte der
Welt. In seinem letzten Interview, sieben Monate vor seinem Tod an
Prostatakrebs im Alter von 87 Jahren, distanzierte er sich von seiner
Jugendsünde.

Doch uitgerekend de
wetenschappelijke vader van ADHD heeft de explosie van de voorschriften [van stimulerende
medicatie zoals o.m. Rilatine en Concerta] met stijgende verbazing gevolgd.
Leon Eisenberg nam later de leiding van de Psychiatrie van het gerenommeerde
Massachusetts General Hospital in Boston op en werd zo één van de bekendste neuropsychiaters
van de wereld. In zijn laatste interview op een leeftijd van 87 jaar, nam hij
afstand van zijn jeugdzonde.

Ein großer, hagerer Mann
mit Brille und Hosenträgern öffnete 2009 die Tür zu seiner Wohnung am Harvard
Square, lud an den Küchentisch und schenkte Kaffee aus. Niemals hätte er
gedacht, erzählte er, dass seine Erfindung einmal derart populär würde.
“ADHS ist ein Paradebeispiel für eine fabrizierte Erkrankung”, sagte
Eisenberg. “Die genetische Veranlagung für ADHS wird vollkommen
überschätzt.”

Een grote pezige man met bril
en bretellen opende in 2009 de deur van zijn woning in Harvard Square, nodigde
uit om aan de keukentafel plaats te nemen en schonk koffie. Nooit had hij gedacht,
vertelde hij, dat zijn uitvinding zo populair zou worden. “ADHD is een
schoolvoorbeeld van een verzonnen ziekte”, zei eisenberg. “De genetische aanleg
voor ADHD is volledig overschat.”

Stattdessen sollten
Kinderpsychiater viel gründlicher die psychosozialen Gründe ermitteln, die zu
Verhaltensauffälligkeiten führen können, sagte Eisenberg. Gibt es Kämpfe mit
den Eltern, leben Mutter und Vater zusammen, gibt es Probleme in der Familie?
Solche Fragen seien wichtig, aber sie nähmen viel Zeit in Anspruch, sagte
Eisenberg und fügte seufzend hinzu: “Eine Pille verschreibt sich dagegen
ganz schnell.”

In plaats daarvan zouden kinderpsychiaters de psychosociale
oorzaken die tot gedragsproblemen kunnen leiden, grondiger moeten opsporen, zei
Eisenberg. Ruziën de ouders, leven moeder en vader samen, zijn er problemen in
de familie? Zulke vragen zijn belangrijk, maar ze vragen veel tijd, zei
Eisenberg en voegde hier zuchtend aan toe: “Een pil voorschrijven is
daarentegen zo snel [gedaan]”.

Von Blech, Jörg, “Schwermut
ohne Scham [Zwaarmoedigheid zonder schaamte]”, uit Der Spiegel, 6 februarie
2012, gedownload van: http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-83865282.html,
fragmenten zijn mijn vertaling.

Zie ook: Moritz Nestor, INVENTOR OF ADHD’S DEATHBED CONFESSION: “ADHD IS A FICTITIOUS
DISEASE”, uit World Public Opinion, 27 maart 2013, downloadbaar: http://www.worldpublicunion.org/2013-03-27-NEWS-inventor-of-adhd-says-adhd-is-a-fictitious-disease.html

Hieronder vindt u de link naar “MANIFEST VOOR EEN WAARDIGE OMGANG MET GEESTESZIEKEN DIE EEN CRIMINEEL FEIT HEBBEN GEPLEEGD”.

Het is een project van enkele gewaardeerde collega’s n.a.v. van het proces De Gelder. Jammer genoeg heerste de retoriek over de sereniteit van het proces. Mag ik u uitnodigen om het manifest te lezen (en desgewenst te ondertekenen).

www.ipetitions.com/petition/manifest-voor-een-waardige-omgang-met/

Er is een upload over ADHD terug te vinden op: http://www.philippegrisar.be/

Over zowat de hele wereld gebruikt men één boek waarin alle psychiatrische diagnoses staan. Dat is handig en universeel. Of toch, dat zou het moeten zijn. Er is nogal wat kritiek op dit systeem van diagnosticeren.

Onlangs verscheen de vijfde herziene uitgave van het boek: DSM 5 (Diagnostical and Statistical Manual, uitgegeven door de American Psychiatric Association.)
Niet alleen de vroegere critici laten zich negatief uit maar ook de oude medewerker Allen Frances die in Psychology Today een toch wel zeer kritisch artikel schrijft.

Een kleine citaatje:
“… nieuwe diagnoses in [de] psychiatrie zijn gevaarlijker dan nieuwe medicatie [drugs – in het Engels is er geen verschillend woord voor medicatie en drugs] omdat ze invloed hebben op het feit dat miljoenen mensen al of niet medicatie toegediend krijgen – dikwijls door huisartsen na een kort bezoek.”

Dat is niet niks!

Lees gerust het hele artikel (in het Engels) maar eens na: http://dft.ba/-37ZT

DSM 5 Is Guide Not Bible—Ignore Its Ten Worst Changes

APA approval of DSM-5 is a sad day for psychiatry.

Published on December 2, 2012 by Allen J. Frances, M.D. in DSM5 in Distress